ΤRAFFIC

Σκηνοθεσία: Στίβεν Σόντερμπεργκ
Παίζουν: Μάικλ Ντάγκλας, Μπενίσιο Ντελ Τόρο, Ντον Τσιντλ, Κάθριν Ζέτα-Τζόουνς, Ντένις Κουέιντ

Τα φώτα σβήνουν. Αρχίζει το Τράφικ, εκ των φαβορί για τα Όσκαρ. Σκηνή πρώτη: Κάποια σύλληψη εμπόρων ναρκωτικών στο Μεξικό, κοντά στα σύνορα με τις ΗΠΑ. Υποτονικοί ρυθμοί, δράση φτωχή, διάλογοι στην τοπική γλώσσα χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο ή πρωτότυπο, απουσία χρωμάτων, επικρατεί ένας διάχυτος κίτρινος τόνος. Τα λεπτά περνάνε, βυθιζόμαστε στις θέσεις μας, κάπως σαν να είμαστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι και βλέπουμε τηλεόραση λίγο πριν μας πάρει ο ύπνος. Σκηνή δεύτερη. Μεταφερόμαστε σε μια αίθουσα δικαστηρίου στις ΗΠΑ. Ο Μάικλ Ντάγκλας δικάζει έναν έμπορο ναρκωτικών. Κάμερα στατική, αργή εναλλαγή πλάνων, λόγος στομφώδης, έντονο κοντράστ χρωμάτων. Μήπως τελικά βλέπουμε όντως τηλεόραση; Όχι, λείπει το τηλεκοντρόλ… Αναγκαστικά συνεχίζουμε την παρακολούθηση. Πλήθος ηρώων παρελαύνουν μπροστά από τα νυσταγμένα μάτια μας. Οι περισσότεροι δεν έχουν παρά ένα και μόνο χαρακτηριστικό: είναι απηνείς διώκτες των εμπόρων ναρκωτικών. Θα χρειαστούμε πάνω από μια ώρα για να αρχίσουμε να συμπάσχουμε κάπως με κάποιους από αυτούς. Και θα απαιτηθούν τελικά δύο ώρες και εικοσιεπτά λεπτά για να καταλήξουμε εκεί όπου ένα τέτοιο προβλέψιμο θέαμα ήταν μοιραίο να μας οδηγήσει. Στο προβλέψιμο συμπέρασμα ότι η κατασταλτική πολιτική δεν αποδίδει και μόνη λύση είναι η εσωτερική θωράκιση δια της επιστροφής στις πατροπαράδοτες αξίες: Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια. Βλέπω τα Όσκαρ να έρχονται.

**