ΜΕΜΕΝΤΟ

Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Νόλαν

Παίζουν: Γκάι Πιρς, Κάρι Αν Μος, Τζο Παντολιάνο

Ένα χέρι κουνά μια στιγμιαία φωτογραφία στον αέρα προκειμένου να επιταχύνει την εμφάνισή της. Όμως αυτή, αντί να γίνεται ευκρινέστερη, ολοένα και θολώνει. Παράδοξο; Στο επόμενο πλάνο ένα πιστόλι ίπταται για να βρεθεί στο χέρι του ήρωα. Επίδραση ανεξιχνίαστων μαγνητικών δυνάμεων; Όχι. Απλώς ένα παμπάλαιο αλλά λησμονημένο κινηματογραφικό τρικ, η προβολή του φιλμ κατ’ αντίστροφη φορά. Μια αποτελεσματική μέθοδος αποξένωσης από το γνωστό και αυτονόητο, ένα κάλεσμα να δούμε το καθημερινό και το συνηθισμένο ως ανοίκειο. Αυτή είναι η έναρξη μιας από τις συναρπαστικότερες και ευφυέστερες ταινίες των τελευταίων χρόνων. Ακολουθεί ένα ταξίδι προς τα πίσω στο χρόνο, ταξίδι εξιχνίασης και αυτοανακάλυψης. Το Memento (ελληνιστί «ενθύμιο») μας βγάζει από την παραδοσιακή γραμμική αντίληψη του χρόνου, θολώνει την αντίληψή μας για αυτό που συνηθίσαμε να θεωρούμε πραγματικό και μας εμπλέκει σ’ ένα άκρως ελκυστικό και γοητευτικό παιχνίδι ανασύνθεσης των ψηφίδων που συνθέτουν το γρίφο του παρελθόντος του ήρωα, ο οποίος, μετά από το επεισόδιο που τον άφησε αναίσθητο δίπλα στο πτώμα της δολοφονημένης γυναίκας του, υποφέρει από ένα σπάνιο είδος αμνησίας, με αποτέλεσμα να θυμάται μόνο τα γεγονότα των τελευταίων λεπτών και τα όσα προηγήθηκαν του ατυχήματός του. Η ταινία εκμεταλλεύεται το καταπληκτικό της σεναριακό εύρημα με κάθε τρόπο, καταφέρνοντας να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή αλλά και να γεννά πλήθος φιλοσοφικών προβληματισμών πάνω στο τι συνιστά την έννοια της πραγματικότητας και της προσωπικής ταυτότητας. Τέλος, ένα καταπληκτικό φινάλε βάζει την τελευταία πινελιά σ’ αυτή τη σπουδαία φετινή έκπληξη.

***