24.11.02

Ο ΝΑΥΑΓΟΣ



CAST AWAY

Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Ζεμέκις

Παίζουν: Τομ Χανκς, Έλεν Χαντ

Ίσως το θέμα της επιβίωσης σ’ ένα ερημονήσι να ακούγεται βαρετό, όμως ο Ναυαγός καταφέρνει να είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία, όχι μόνο χάρη στην ηθοποιία του Τομ Χανκς, αλλά και εξαιτίας των προβληματισμών που θέτει.

Το πρώτο τμήμα ασχολείται με την πρωτύτερη ζωή του ήρωα, πασχίζοντας να δώσει ένα τυπικό πορτρέτο του σύγχρονου τρόπου ζωής. Η παγκόσμια κυριαρχία της ελεύθερης αγοράς, η πίστη στην ιδεολογία της επιχείρησης, η μόνιμη έλλειψη χρόνου, η μονογαμική σχέση, είναι όλα εκεί. Η ενότητα κλείνει μ’ ένα θαυμάσια κινηματογραφημένο αεροπορικό ατύχημα, σύμβολο μιας εποχής άγριου εμπορικού ανταγωνισμού, οικονομικοκοινωνικής απορρύθμισης και πάση θυσία συμπίεσης των χωροχρονικών αποστάσεων.

Το ατύχημα οδηγεί τον Τομ Χανκς στο ερημονήσι όπου θα περάσει τις επόμενες χίλιες πεντακόσιες μέρες της ζωής του, δίνοντας την ευκαιρία στην ταινία να θέσει μια σειρά από ζητήματα πάνω στο δίπολο φύση – πολιτισμός. Από αυτά ξεχωρίζουμε την επανανακάλυψη της συγκεκριμένης σκέψης ως εργαλείο επίλυσης απλών, μα ζωτικών προβλημάτων. Πώς ανάβει μια φωτιά; Πώς σπάει μια σκληρή καρύδα; Πώς μπορεί κανείς να πιάσει ψάρια; Ενώ η κοινωνία μας διδάσκει την ανωτερότητα της αφηρημένης σκέψης, με την οποία παράγουμε ιδεολογία προς δικαιολόγηση πολιτισμικών αξιών όπως η έγκαιρη παράδοση ενός πακέτου, είναι η ικανότητα για συγκεκριμένη σκέψη αυτή που επέτρεψε στο ανθρώπινο είδος να επιβιώσει. Φυσικά ο Ναυαγός, όσα μαθήματα και να παίρνει από τη φύση, παραμένει προσκολλημένος στις αξίες του πολιτισμού του: Τελευταία σκηνή της ταινίας δεν είναι άλλη απ’ αυτή της παράδοσης του δέματος.

***

Δεν υπάρχουν σχόλια: