5.7.07

ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ… ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ


CLERKS 2

Σκηνοθεσία: Κέβιν Σμιθ
Παίζουν: Μπράιαν Ο’ Χάλοραν, Τζεφ Άντερσον, Τζέισον Μιουζ, Κέβιν Σμιθ, Ροζάριο Ντόσον
ΗΠΑ, 2006. Διάρκεια: 97΄

Δεκατρία χρόνια μετά το Clerks, το ασπρόμαυρο εκείνο, ultra-low-budget ταινιάκι που τον εκτόξευσε με τη μία σε θέση περίοπτη στο πάνθεο του κινήματος του Αμερικάνικου Ανεξάρτητου Κινηματογράφου, ο Κέβιν Σμιθ επανέρχεται με τούτο το sequel στον Ντάντε και τον Ράνταλ, τους δυο υπαλληλάκους ενός παντοπωλείου του New Jersey, που αυτή τη φορά πιάνουν δουλειά στο φαστφουντάδικο Moobys, μαζί με τον νεαρό χριστιανόπληκτο και φανατικό της τριλογίας των Lords of the Rings Ελίας και την αφεντικίνα τους, κρυφό έρωτα του Ντάντε, την Μπέκυ.

Η ταινία βασίζεται στα ίδια χαρακτηριστικά που έκαναν και το πρώτο Clerks να ξεχωρίσει, δηλαδή τους καλογραμμένους διαλόγους που βρίθουν με αστείες ατάκες και ευφυολογήματα γύρω από την μαζική κουλτούρα, το σκατολογικό χιούμορ, τη γνωστή πλειάδα κωμικών χαρακτήρων που μοιάζει βγαλμένη από κάποιο κόμικ ή κάποια σουρεάλ τηλεοπτική σειρά, το παρεΐστικο κλίμα, καθώς και τη νοσταλγία για τη χαμένη αθωότητα της παιδικής ηλικίας. Σίγουρα είναι αδύνατο να καταλάβει και να εκτιμήσει κανείς σε όλη της την πληρότητα αυτή την ταινία αν δεν έχει δει το original, από την άλλη, όμως, θα ήταν άδικο να μην παρατηρήσουμε ότι, ακόμα και για τους άσχετους με το φιλμικό σύμπαν του Κέβιν Σμιθ, πρόκειται για μια αρκετά αστεία και έξυπνη κωμωδία, σε εποχές μάλιστα που οι καλές κωμικές ταινίες σπανίζουν.

Ο Σμιθ διαχειρίζεται έξυπνα την υπόθεση “sequel”, αποφεύγοντας μια νεκρανάσταση των αρχικών «Υπαλλήλων», και αφομοιώνοντας θεματικά τα δεκατρία χρόνια που πέρασαν. Οι ήρωες έχουν μεγαλώσει, προσπαθούν ακόμα να συμβιβαστούν με την ιδέα του χρόνου που περνά και χάνεται, με τις μεγάλες αποφάσεις που, όσο κι αν τις αναβάλλουν, κάποια στιγμή στη ζωή θα πρέπει να τις πάρουν, και πίσω απ’ όλη την ατέρμονη φλυαρία τους περί Starwars και Lords of the Rings, Άννας Φρανκ και Έλεν Κέλερ, ρατσιστικών στερεοτύπων και εκφράσεων που μειώνουν τους μαύρους, διαγράφεται με σαφήνεια πλέον μια απόπειρα απόδρασης από τις πιεστικές αυτές πραγματικότητες της ζωής. Με τον τρόπο αυτό, η μαζική κουλτούρα, οι ταινίες, τα κόμικς και οι τηλεοπτικές σειρές μετατρέπονται για τις εμβληματικές αυτές μορφές της γενιάς των slacker σε καταφύγια διαφυγής από όλα εκείνα τα δυσάρεστα στα οποία πρέπει να αντεπεξέλθει κανείς προκειμένου να ενηλικιωθεί.

Έξυπνο το concept, ο χειρισμός σωστός και συνεκτικός, το χιούμορ σε γενναιόδωρες δόσεις, τι άλλο να ζητήσει κανείς εν μέσω καύσωνα από ένα dvd; Καλό καλοκαίρι σε όλους!

ΒΑΘΜΟΣ: ***