EL AURA
Σκηνοθεσία: Φαμπιάν Μπιελίνσκι
Παίζουν: Ρικάρντο Νταρίν, Ντολόρες Φόνζι, Πάμπλο Θεντρόν, Βάλτερ Ρέινο
Αργεντινή, 2005. Διάρκεια: 126΄
Υπόθεση: Ένας επιληπτικός ταριχευτής, που ζει κλεισμένος στον εαυτό του και ονειρεύεται να αξιοποιήσει κάποια μέρα τη φωτογραφική του μνήμη για να οργανώσει την τέλεια ληστεία, πηγαίνει με ένα συνάδελφό του για κυνήγι στα απόμακρα δάση της Παταγονίας. Εκεί, θα συμβεί ένα άτυχο περιστατικό, που θα βυθίσει τον εσωστρεφή και απόκοσμο ταριχευτή κατευθείαν στα βαθιά νερά της εγκληματικής δραστηριότητας…
Υπαρξιακό θρίλερ που αφήνει έντονα τα σημάδια του στο θεατή, «Η Αύρα» έμελλε να γίνει η άξια πνευματική παρακαταθήκη του αργεντίνου σκηνοθέτη που είχε πραγματοποιήσει ελπιδοφόρο ντεμπούτο με τις «9 Βασίλισσες». Ο Φαμπιάν Μπιέλινσκι έφυγε πέρσι, πρόωρα κι αναπάντεχα, από καρδιακή προσβολή.
Αν και εκκινεί τόσο βραδυφλεγώς που, τουλάχιστον για τα πρώτα 45 λεπτά του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αργόσυρτο, το θρίλερ αυτό παίρνει τελικά μπροστά, βυθίζοντάς μας με μεθοδικότητα και ωρολογιακή ακρίβεια στα σκοτεινά έγκατα της ανθρώπινης ψυχής. Στα έγκατα εκείνα όπου, κατά τον Μπιελίνσκι, κρύβεται η απωθημένη ουσία της ανθρώπινης φύσης, που δεν είναι άλλη από την ενδογενή ροπή προς τη βία, το έγκλημα, το Κακό. Ο ήρωάς του ξοδεύει τις μέρες του απομακρυσμένος από τους άλλους, πλήρως αφοσιωμένος σ’ ένα επάγγελμα ενδεικτικό του τρόπου που αντιλαμβάνεται τη ζωή του: Ως ταριχευτής, χαρίζει μια ψευδαίσθηση ζωής σε ήδη νεκρά όντα. Οι δε επιληπτικές του κρίσεις, που σημαδεύονται από τη χαρακτηριστική «αύρα» του τίτλου, έρχονται να υπομνήσουν την ύπαρξη ενός άλλου, παράλληλου σύμπαντος κόσμου, πιο «πραγματικού» απ’ αυτόν που ζούμε. Το ταξίδι του στην έσχατη γη της Παταγονίας συμβολίζει αυτήν ακριβώς την κατάδυσή του σ’ έναν κόσμο όπου οι φαντασιώσεις γίνονται πραγματικότητα και τα καταχωνιασμένα ορμέμφυτα αναδύονται στην επιφάνεια. Η πρωτογονική διάσταση του κόσμου αυτού τονίζεται τόσο από το μοτίβο του δάσους, που ενισχύει την παραμυθένια υφή της ταινίας, όσο και από την διαλείπουσα παρουσία του σκύλου. Η μορφή του σκύλου εξυπηρετεί βέβαια και άλλες, βαθύτερες λειτουργίες, στις οποίες δεν θα αναφερθώ για να μην αποκαλύψω στοιχεία της πλοκής, είναι πάντως χαρακτηριστικές της πολύπλοκης λεπτοδουλειάς που έχει κάνει ο Μπιελίνσκι. Η ταινία διαθέτει φυσικά διάφορα επίπεδα, μπορεί δηλαδή να ειδωθεί και σαν σπουδή χαρακτήρα, ανάγνωση που υποβοηθείται τόσο από την αψεγάδιαστη, υπόγεια ερμηνεία του Ρικάρντο Νταρίν, όσο και από την αντισυμβατική φυσιογνωμική του ασχήμια, όπως επίσης και σαν γκανγκστερικό θρίλερ με θέμα μια περίπλοκη πλεκτάνη για να ληστευθεί ένα καζίνο. Προϋπόθεση στην περίπτωση αυτή, είναι, φυσικά, να αποδεχτεί ο θεατής τους γενικά αργούς αφηγηματικούς της ρυθμούς.
ΒΑΘΜΟΣ: ****
(δημοσιεύτηκε στον εξώστη, τεύχος 768)
