22.6.07

Η ΠΕΝΑ ΤΟΥ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΥ


TENACIOUS D IN THE PICK OF DESTINY

Σκηνοθεσία: Λίαμ Λιντς
Παίζουν: Τζακ Μπλακ, Κάιλ Γκας, Τζ.Ρ. Ριντ, Τρόι Τζεντάιλ
ΗΠΑ, 2006. Διάρκεια: 90΄

Υπόθεση: Ο Τζακ Μπλακ και ο Κάιλ Γκας διηγούνται σ’ αυτό το ροκ μιούζικαλ την ιστορία του συγκροτήματός τους, των Tenacious D, και μας παρουσιάζουν την πρώτη τους περιπέτεια, την αναζήτηση της θρυλικής μαγικής Πένας του Πεπρωμένου, που οδηγεί τον κάτοχό της στο απόλυτο ροκ σουξέ.

Ο γνωστός ηθοποιός Τζακ Μπλακ (High Fidelity, School of Rock) έχει ήδη από το 1993 μια ροκ μπάντα, μαζί με τον Κάιλ Γκας. Την λένε Tenacious D. Το 1997 πρωταγωνίστησε σε μια αρκετά πετυχημένη σειρά στο αμερικάνικο τηλεοπτικό δίκτυο ΗΒΟ. Δέκα χρόνια αργότερα η ώρα για την μπάντα έχει φτάσει, να βγάλει και την πρώτη της ταινία, η οποία δεν μπορεί παρά να κινείται στο καλτ νεανικό ροκ ύφος που έχουν καθιερώσει τόσο οι Tenacious D, όσο και ο ίδιος ο Τζακ Μπλακ προσωπικά. Πρόκειται για μια ταινία πολύ ροκ, χαβαλεδιάρικη, αστεία και άκρως σινεφιλική, που αποπνέει μια ατμόσφαιρα παρεΐστικη κι ανάλαφρη. Ξεκινά με μια εξαιρετική σκηνή – αναφορά στο Tommy, με έναν καταπληκτικό δεκατριάχρονο να σολάρει ως έφηβος Τζακ Μπλακ και τον Meat Loaf να τον δέρνει και να του βγάζει ένα πατρικό κήρυγμα – πάντα τραγουδιστά. Αργότερα, η αφίσα του Dio που έχει ο νεαρός στο δωμάτιό του ζωντανεύει, και ο Dio, με σάρκα και οστά, σε ένα δυνατό σόλο τον ξορκίζει να το σκάσει από το σπίτι του και να φτιάξει τη δική του ροκ μπάντα: “Now go my son and rock”. Υπάρχουν κι άλλες δυνατές σκηνές στην ταινία, άλλοτε με guest appearances, όπως του καταπληκτικού Μπεν Στίλερ σε ρόλο ιδιοκτήτη καταστήματος ειδών ροκ και του Τιμ Ρόμπινς σε ρόλο απόκληρου παλιού ροκά, κι άλλοτε με αναφορές σε ταινίες, όπως στο Κουρδιστό Πορτοκάλι και το Mission Impossible. Αν και δεν πρόκειται ούτε ακριβώς για μιούζικαλ, ούτε για κωμωδία, υπάρχουν αρκετές και αξιόλογες τραγουδιστικές σκηνές, όπως και διάσπαρτες κωμικές στιγμές, όπως για παράδειγμα οι «πεοκάμψεις» που διδάσκει ο Κάιλ Γκας στον Τζακ Μπλακ και ο τρόπος που αυτός θα τις χρησιμοποιήσει αργότερα. Η παραγωγή είναι αρκετά πλούσια, με ευφάνταστα γραφικά, αυτοκινητοκυνηγητά και μπόλικα ειδικά εφέ, ενώ η διάρκεια είναι τόση όση πρέπει για να μη μειώνεται το ενδιαφέρον ούτε στιγμή. Πολύ αξιόλογη ταινία για το νεανικό, ροκ κοινό, η οποία συνοδεύεται μάλιστα και από αρκετά extras, σχόλια των πρωταγωνιστών και του σκηνοθέτη, πολύ ενδιαφέρον making of και κομμένες σκηνές.

ΒΑΘΜΟΣ: ***

(δημοσιεύτηκε στον εξώστη, τεύχος 778)

14.6.07

Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ ΡΟΜΠΕΡΤ ΚΑΡΜΑΪΚΛ



THE GREAT ECSTASY OF ROBERT CARMICHAEL

Σκηνοθεσία: Τόμας Κλέι
Παίζουν: Ντάνιελ Σπένσερ, Ντάνι Ντάιερ, Ράιαν Ουίνσλεϊ, Μαίκλ Χάου
Βρετανία (2005). Διάρκεια: 96΄

Υπόθεση: Ο τελειόφοιτος μαθητής Λυκείου Ρόμπερτ Καρμάικλ, εσωστρεφής και μονήρης, με έφεση στο βιολοντσέλο, μεγαλώνει σε μια ήσυχη, παραλιακή αγγλική κωμόπολη. Ενώ γύρω του ξετυλίγεται η βαρετή καθημερινότητα της επαρχίας, ο Ρόμπερτ αφιερώνει όλο και περισσότερο από το χρόνο του στους δύο μοναδικούς του φίλους, εκ των οποίων ο ένας έχει αποβληθεί οριστικά από το σχολείο για βίαιη συμπεριφορά και χρήση ναρκωτικών. Μια μέρα θα καταφτάσει αποφυλακισμένος και ο ξάδελφός του, γνωστός έμπορος ναρκωτικών…


Με μια αφήγηση ελλειπτική, που εστιάζει στο καθημερινό, το τετριμμένο, αυτό που έχουμε μάθει να θεωρούμε ασήμαντο, με μια συνειδητή προσπάθεια αποδραματοποίησης, αργούς ρυθμούς και μια ποιητική ματιά στο αγγλικό τοπίο, ο νεαρός, γεννημένος το 1979, σκηνοθέτης Τόμας Κλέι, πραγματοποιεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά ντεμπούτα των τελευταίων χρόνων, προσφέροντάς μας μια ταινία ατμοσφαιρική, μινιμαλιστική, λυρική και σοκαριστική ταυτόχρονα. Πάνω απ’ όλα όμως, πρόκειται για μια ταινία αινιγματική, που εγείρει πλήθος ερωτηματικών και προβληματισμών, τόσο για την κατάσταση της ευημερούσας (;), εφησυχασμένης κοινωνίας μας και τις αξίες που σιωπηρά και καταχθόνια καλλιεργεί, όσο και για τη φύση του ίδιου του κινηματογραφικού μέσου και τη δυνατότητά του να νοηματοδοτεί μονοσήμαντα τα πράγματα.

Η ταινία μοιάζει για μεγάλο χρονικό διάστημα να μην έχει κάποιο κεντρικό θέμα, και δαπανά το χρόνο της στην παρουσίαση της καθημερινής ζωής στην αγγλική επαρχία. Τα συγκεκριμένα στιγμιότυπα, όμως, που ο νεαρός σκηνοθέτης έχει επιλέξει, συνθέτουν ένα εξαιρετικά γριφώδες σύνολο, που περισσότερα υπονοεί με αυτά που απουσιάζουν από αυτό, παρά με αυτά που δείχνονται. Στην καρδιά της ταινίας βρίσκεται μια περίτεχνα κινηματογραφημένη σκηνή (προσέξτε το εξαιρετικό τράβελινγκ του Γιώργου Αρβανίτη, μόνιμου συνεργάτη του Θόδωρου Αγγελόπουλου), στην οποία ο Ρόμπερτ και οι φίλοι του μαζεύονται σ’ ένα διαμέρισμα για να δοκιμάσουν μια ποικιλία ναρκωτικών ουσιών, ενώ το τελευταίο τέταρτο της ταινίας επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις στο θεατή, και απαιτεί πολύ γερά στομάχια. Είναι σ’ αυτό το τελευταίο τμήμα που η ταινία εγκαταλείπει τους χαμηλούς της τόνους, χάνει τον αφαιρετικό της χαρακτήρα και αποδύεται σ’ ένα βερμπαλιστικό ξέσπασμα, που ξένισε αρκετούς και οδήγησε σε επικρίσεις για απόπειρα φτηνού εντυπωσιασμού. Νομίζουμε όμως ότι και το σοκάρισμα ανήκει σαφώς στην προγραμματική ατζέντα της Τέχνης και, παρά το ότι αποτελεί συχνά την εύκολη λύση, στη συγκεκριμένη περίπτωση λειτουργεί άκρως αφυπνιστικά και ολοκληρώνει με πολύ πετυχημένο τρόπο μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ταινία.

ΒΑΘΜΟΣ: ****
(δημοσιεύτηκε στον εξώστη, τεύχος 777)

7.6.07

ΜΙΑ ΑΒΟΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ


AN INCONVENIENT TRUTH

Σκηνοθεσία: Ντέιβις Γκουγκενχάιμ
Παρουσίαση: Αλ Γκορ
ΗΠΑ, 2006. Διάρκεια: 95΄

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος που γιορτάσαμε την προηγούμενη Τρίτη, σας προτείνουμε γι’ αυτή την εβδομάδα το βραβευμένο με Όσκαρ ντοκιμαντέρ «Μία άβολη αλήθεια», στο οποίο ο τέως Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Κλίντον (και τέως «Επόμενος Πρόεδρος των ΗΠΑ», όπως ο ίδιος σαρκαστικά αυτοαποκαλείται) κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Ο Αλ Γκορ παραθέτει με απλό και ευσύνοπτο τρόπο, χρησιμοποιώντας πλήθος γραφικών παραστάσεων και σχημάτων, μια σειρά από συγκλονιστικά στοιχεία σχετικά με τις κλιματικές μεταβολές στον πλανήτη μας τα τελευταία χρόνια. Μακρές περίοδοι ξηρασίας που ακολουθούνται από έντονες καταιγίδες και καταρρακτώδεις βροχοπτώσεις, τυφώνες και ανεμοστρόβιλοι, πλημμύρες και φυσικές καταστροφές συμπληρώνουν σαν μαγική εικόνα το παγκόσμιο παζλ που εξυφαίνεται μπροστά στα περιδεή μάτια μας. Όχι, δεν πρόκειται για απλές συμπτώσεις. Οι επιστήμονες συμφωνούν ότι η Γη όντως υπερθερμαίνεται, το κλίμα μεταβάλλεται, κι ότι θα συνεχίσει να μεταβάλλεται με ακόμα ταχύτερους ρυθμούς αν δεν αντιδράσουμε σύντομα. Με απαρχή το φαινόμενο του θερμοκηπίου που προκαλείται από τις υπερβολικές εκπομπές αερίων ρύπων και ιδιαίτερα διοξειδίου του άνθρακα (CO2) στην ατμόσφαιρα, μια αλυσίδα φυσικών φαινομένων καταλύεται, με ανυπολόγιστες συνέπειες για το μέλλον του πλανήτη μας. Η λύση βρίσκεται στην άμεση ενημέρωση και ευαισθητοποίηση όλων μας, με μια πιο φιλική προς το περιβάλλον ανάπτυξη, μείωση της αέριας ρύπανσης, λιγότερη δαπάνη ενέργειας και χρησιμοποίηση εναλλακτικών πηγών ενέργειας.

Η ταινία βασίζεται σε μια σειρά διαλέξεων που εδώ και λίγα χρόνια δίνει ο Αλ Γκορ σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης. Η δομή της είναι πολύ απλή, στοιχειώδης θα λέγαμε, με λιγοστές παρεκβάσεις από την αίθουσα διαλέξεων όπου βρίσκεται ο ομιλητής, προκειμένου να καταφύγει σε κάποια πιο λυρικά ξεσπάσματα, που και πάλι όμως έχουν τον Αλ Γκορ στο επίκεντρό τους. Βασική αδυναμία της ταινίας, λοιπόν, είναι η υπερβολική της επικέντρωση γύρω από το πρόσωπο του τέως Αντιπροέδρου, ο οποίος παρηγορεί λίγο με τον τρόπο αυτό την πληγωμένη ματαιοδοξία του. Δεύτερη αδυναμία της είναι η υπερβολική έμφαση στην κινδυνολογία και η ελάχιστη αναφορά στο τι δέον γενέσθαι. Θα μπορούσε βεβαίως να ισχυριστεί κανείς ότι αν δεν τρομάξει το κοινό δεν ευαισθητοποιείται, από την άλλη όμως η έλλειψη προτάσεων (οι μοναδικές προτάσεις πέφτουν μαζί με τα γράμματα των τίτλων του τέλους, και θυμίζουν φυλλάδιο της ΔΕΗ περί εξοικονόμησης ενέργειας) καθιστά και την ίδια την ενημέρωση αμφίβολης αποτελεσματικότητας. Σε κάθε περίπτωση, το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ αποτελεί ένα θαυμάσιο σημείο εκκίνησης για μια περαιτέρω ευαισθητοποίηση, και στη βάση αυτή το προτείνουμε σε οποιονδήποτε είναι άσχετος περί τα περιβαλλοντικά προβλήματα του πλανήτη μας.

ΒΑΘΜΟΣ: ***

(δημοσιεύτηκε στον εξώστη, τεύχος 776)