27.3.08

Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ


THE BATTLE OF SHAKER HEIGHTS


Σκηνοθεσία: Efram Potelle & Kyle Rankin
Παίζουν: Shia LaBeouf, Elden Henson, Amy Smart
ΗΠΑ, 2003. Διάρκεια: 78΄


Υπόθεση: Δεκαεπτάχρονος τελειόφοιτος Λυκείου, που δουλεύει επίσης και σε σούπερ-μάρκετ, έχει τρέλα με τις αναπαραστάσεις ιστορικών μαχών. Συμμετέχοντας σε μια τέτοια, θα γίνει φίλος με έναν συνομήλικό του από εξαιρετικά ευκατάστατη οικογένεια και θα ερωτευτεί την αδελφή του, η οποία όμως είναι κάποια χρόνια μεγαλύτερή του και ήδη αρραβωνιασμένη.


Με μία ματιά: Πολύ οικείες οι καταστάσεις στην ταινία αυτή, και εξίσου οικείος και ο τρόπος της αφήγησης και της κινηματογράφησης. Η ταινία βλέπεται παρόλ’ αυτά με ενδιαφέρον, γιατί καταφέρνει αυτό που είναι συνήθως το ζητούμενο σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Να αποδώσει με ειλικρίνεια και πιστότητα λίγη από τη σύγχυση της ταυτότητας, τον ίλιγγο του μέλλοντος και την ερωτική λαχτάρα που χαρακτηρίζουν την εφηβεία.


Το μεγαλύτερο ατού της ταινίας είναι ο πρωταγωνιστής της και ο χαρακτήρας που αυτός ενσαρκώνει. Ένας νέος έξυπνος και ευαίσθητος, με μια ιδιαίτερη φυσιογνωμία, που πίσω από τη φυσική του ευφράδεια και την τελείως προσωπική αίσθηση του χιούμορ που διαθέτει, κρύβει την αγωνιώδη προσπάθειά του να ανακαλύψει τον αληθινό του εαυτό, ποιος είναι και τι πραγματικά θέλει σ’ αυτή τη ζωή. Προερχόμενος από μια έντονα δυσλειτουργική αστική κοινωνία, με έναν πατέρα που προσπαθεί να ξεπεράσει την παλιά εξάρτησή του από ναρκωτικές ουσίες και μια μητέρα που αγωνίζεται να επιβιώσει στο καλλιτεχνικό κύκλωμα, βιώνει την έλλειψη πατρικού προτύπου και μητρικής στοργής, ελλείψεις που επιχειρεί να συγκαλύψει πίσω από ένα «σοφιστικέ» προφίλ που επιδέξια οικοδομεί, κρύβοντας όμως έτσι τον πραγματικό του εαυτό. Οι εμπειρίες φίλιας και έρωτα, αλλά και οι συγκρούσεις και οι έχθρες που θα δημιουργήσει, θα σταθούν πολύτιμα μαθήματα στην πορεία του προς την ωρίμανση.


Αξίζει να προσέξετε τον τρόπο που οι δημιουργοί της ταινίας επιλέγουν να αναπαραστήσουν το αστικό περιβάλλον στο οποίο εξελίσσεται η ταινία, ένα περιβάλλον πραγματικά αψεγάδιαστο, γεμάτο ηλιόλουστα πάρκα και άνετες μονοκατοικίες με κήπο, φαρδείς δρόμους και λειτουργικά δημόσια κτήρια. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πατέρας του ήρωα νοσηλεύεται σε ένα νοσοκομείο πραγματικό αρχιτεκτονικό κομψοτέχνημα, και μάλιστα σε μονόκλινο δωμάτιο! Μέσα σ’ αυτό το άσπιλο κι αμόλυντο περιβάλλον μοιάζει κάπως αφύσικη η εισχώρηση ατελειών, είτε με τη μορφή της εξάρτησης από τα ναρκωτικά, είτε με τη μορφή ανεπαρκών καθηγητών, ή μοχθηρών συμμαθητών. Προφανώς δεν πρόκειται παρά για άλλη μια απόπειρα αναστήλωσης του ετοιμόρροπου “American Dream”, και ως προς αυτό μπορούμε να την παραλληλίσουμε με το Juno, που παρακολουθήσαμε πρόσφατα στις αίθουσες. Και εκεί υπήρχαν προβλήματα, όπως για παράδειγμα ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, όλα όμως τελικά επιλύθηκαν και εκεί, όπως κι εδώ, με καλοσύνη κι αισιοδοξία. Φαίνεται λοιπόν πως το κληροδότημα του Φρανκ Κάπρα προς το αμερικάνικο σινεμά δεν εξαντλήθηκε ακόμα.


**

20.3.08

ΑΝΤΙΟ ΦΑΛΚΕΝΜΠΕΡΓΚ


FALKENBERG FAREWELL / FARVAL FALKENBERG

Σκηνοθεσία: Γιέσπερ Γκάνσλαντ
Παίζουν:
Τζον Άξελ Έρικσον, Χόλγκερ Έρικσον, Γιέσπερ Γκάνσλαντ

Σουηδία, 2006. Διάρκεια: 91΄


Να είσαι νέος και να νιώθεις ότι έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου. Να έχεις μόλις ενηλικιωθεί και να μπορείς πλέον να εργαστείς, αλλά να προτιμάς να ξοδεύεις το χρόνο σου άσκοπα. Να περιφέρεσαι με τους φίλους σου κάνοντας καλαμπούρια και φιλοσοφώντας. Να έχεις την αίσθηση ενός τέλους εποχής, να συναισθάνεσαι ότι μια περίοδος της ζωής σου κλείνει, και να στρέφεσαι γεμάτος νοσταλγία στο παρελθόν. Στο ξένοιαστο παρελθόν των παιδικών και εφηβικών χρόνων. Τότε που με τους κολλητούς ήσασταν ένα σώμα, μια ψυχή. Και τώρα; Τώρα όλες οι βεβαιότητες έχουν πια συντριβεί. Ένα μεγάλο ερωτηματικό πλανάται στον αέρα της γενέθλιας πόλης. Ένα ερωτηματικό που άλλους τους τρελαίνει, άλλους αφήνει παγερά αδιάφορους, και άλλους τους τρομάζει και τους βαραίνει τόσο, που αποφασίζουν να τραπούν σε μια απέλπιδα φυγή χωρίς επιστροφή...
Αυτός είναι ο κόσμος του Αντίο Φάλκενμπεργκ. Φάλκενμπεργκ είναι ο γενέθλιος τόπος. Μια ήρεμη και γραφική κωμόπολη στις βορειοδυτικές ακτές της Σουηδίας, με περιποιημένα σπιτάκια, φιλήσυχους πολίτες που περνούν τα βράδια τους στα μπαρ συζητώντας για τον καιρό πάνω από ένα μεγάλο ποτήρι μπύρας, και μια σκανδαλιστικά ξελογιάστρα φύση να την περιβάλλει σαν άλλη Εδέμ. Αυτός είναι ο τόπος που ζουν και κινούνται οι ήρωες της ταινίας, όλοι τους νεαροί άνδρες γύρω στα είκοσι. Οι γυναίκες απουσιάζουν χαρακτηριστικά. Δεν χωράνε σ' αυτό το εσωστρεφές σύμπαν της αγοροπαρέας. Εμφανίζονται μόνο με τη μορφή της μάνας. «Μην τρως αγόρι μου τόσο μπέικον, γιατί έχει πολλά λιπαρά». «Δεν με νοιάζει. Εμένα μ' αρέσει». Σ' αυτό το στιλ.
Πάνω απ' όλα είναι μια ταινία για την δυσκολία και την ενστικτώδη άρνηση να ενηλικιωθείς. Κορόιδο είσαι, στο κάτω-κάτω; Στη θέση της προτιμάς τη νοσταλγία. Για τη χαμένη αθωότητα της παιδικής ηλικίας. Είναι πολύ οικείο το θέμα του Αντίο Φάλκενμπεργκ. Το χειρίζεται όμως με αρκετή φρεσκάδα και λεπτή αίσθηση ατμόσφαιρας. Και μόνο τα χρώματα, η υφή των εικόνων αρκεί για να μεταφέρει το θεατή στο παράλληλο σύμπαν όπου εκτυλίσσεται η ταινία. Οι ρυθμοί. Χαλαροί, αργοί, για κάποιους ίσως ενοχλητικά αργοί. Αυτή σίγουρα δεν είναι μια ταινία δράσης. Είναι ένα slacker movie α λα σουηδικά. Κι εδώ ερχόμαστε στην τελευταία παρατήρηση: Απίστευτο πόσο απέχει από μας η σουηδική κουλτούρα! Σαν να βλέπεις επιστημονική φαντασία. Οι ηθοποιοί μονίμως ανέκφραστοι μουρμουρίζουν τις ατάκες με έναν τόνο τελείως επίπεδο. Οι συμπεριφορές. Αυτό το σκανδιναβικό φλέγμα. Δύσκολο, πολύ δύσκολο για τον έλληνα θεατή. Και να φανταστείτε ότι είμαστε κι οι δυο Ευρωπαίοι... Αξίζει όμως τον κόπο η προσπάθεια.
Είναι ένα ταξίδι διαφορετικό και αρκετά γοητευτικό αυτό το ταξίδι για το παράξενο Φάλκενμπεργκ...

Αξιολόγηση: ***