4.12.08

IL DIVO


Σκηνοθεσία: Πάολο Σορεντίνο

Παίζουν: Τόνι Σερβίλο, Άννα Μποναϊούτο, Τζούλιο Μποζέτι


Ο Τζούλιο Αντρεότι υπήρξε ένας από τους ήρωες των παιδικών μου χρόνων. Μου ήταν αδύνατο να καταλάβω πώς τα κατάφερνε και επεβίωνε μέσα στο χάος της ιταλικής πολιτικής σκηνής, με τις συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις, αποσπώντας μάλιστα συνήθως το πόστο του πρωθυπουργού για τον εαυτό του. Αυτή του όμως η ικανότητα να παραμένει στην εξουσία, μαζί με το αδιαφανές, πλήρως δυσερμήνευτο παρουσιαστικό του, με γοήτευαν βαθύτατα. Προφανώς δεν ήμουν ο μόνος. Γιατί αυτή ακριβώς η γοητεία είναι και το θέμα της ταινίας Il Divo, η οποία εστιάζει στην προσωπικότητα του Τζούλιο Αντρεότι, καθώς και στην τελευταία πρωθυπουργική του θητεία, κατά την περίοδο 1989-1992, οπότε και αντιμετώπισε πληθώρα κατηγοριών για εμπλοκή σε σκάνδαλα, σημαντικότερο από τα οποία ήταν οι σχέσεις με την μαφία. 26 προσαγωγές σε δίκη αντιμετώπισε, 26 φορές αθωώθηκε, έστω κι αν χρειάστηκε να φτάσει μέχρι το Ανώτατο Δικαστήριο για να δικαιωθεί! Πρόκειται λοιπόν για μια ταινία που συνδυάζει την πολιτική προσέγγιση με ένα ανθρώπινο πορτρέτο και με αρκετή σκανδαλολογία, η οποία τυγχάνει να είναι της μόδας και στην Ελλάδα. Δυστυχώς, εμείς που δεν γνωρίζουμε πρόσωπα και πράγματα της ιταλικής πολιτικής χάνουμε αρκετά από την ταινία. Σαν ανθρώπινο πορτρέτο όμως, είναι δυναμίτης που θα μιλήσει σε όλους, δίνει όλη την πολυπλοκότητα και το μυστήριο του ανδρός, καταφέρνει να τον αναπαραστήσει σαν άγγελο και διάβολο ταυτόχρονα, ενώ διακρίνεται και για το χιούμορ της. Δυναμίτης είναι και καλλιτεχνικά, μια ταινία γεμάτη καινοτομίες στο μοντάζ, στους φωτισμούς, στη σχέση μουσικής και εικόνας, σε βαθμό μάλιστα που κάποιες φορές να το παρακάνει. Ένας Ιταλός έγραψε στο ίντερνετ γι’ αυτή την ταινία: «Είναι γκροτέσκα, υπερβολικά στιλιζαρισμένη, αλλά αυτό είναι απαραίτητο για να φανεί το πραγματικό πρόσωπο της χώρας μου».


****

Δεν υπάρχουν σχόλια: