22.1.09

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ


REVOLUTIONARY ROAD


Σκηνοθεσία: Σαμ Μέντες

Παίζουν: Λεονάρντο ντι Κάπριο, Κέιτ Γουίνσλετ, Κάθι Μπέιτς, Μάικλ Σάνον
ΗΠΑ, 2008. Διάρκεια: 119΄


Ο δρόμος της επανάστασης στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορεί να είναι τίποτε παραπάνω από το όνομα μιας οδού. «Οδός Επαναστάσεως». Κάποιοι όμως το πήραν στα σοβαρά, και θα το πληρώσουν ακριβά. Είναι ο Φρανκ και η Έιπριλ, το νεαρό ζευγάρι της ταινίας, εξαιρετικά ενσαρκωμένο από τον Λιονάρντο Ντι Κάπριο και την Κέιτ Γουίνσλετ, που είναι δυο νέοι με διαφορετικά όνειρα στην ευημερούσα Αμερική των ’50s. Δεν συμβιβάζονται με το κενόδοξο Αμερικάνικο Όνειρο της δουλειάς από τις 9 ως τις 5, της φιλήσυχης οικογενειακής ζωής στα προάστια, με τα δυο παιδιά, τον σκύλο και την αυλή με γκαζόν. Ονειρεύονται μια άλλη ζωή. Δεν ξέρουν ποια, αλλά θέλουν τουλάχιστον να ψάξουν να τη βρουν. Όμως εδώ δεν βρισκόμαστε σε κάποια ευρωπαϊκή πολιτική ταινία. Ο Φρανκ και η Έιπριλ ονειρεύονται το «άλλο», το διαφορετικό, αλλά όχι τους άλλους. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε, αφού είναι μόνοι τους, αποκομμένοι από την κοινωνία, η οποία δεν αποτελεί παρά ένα ασφυκτικό, περίκλειστο σύμπαν γεμάτο συμβατικότητες, ψεύτικα χαμόγελα και καλολαδωμένες χωρίστρες. Δεν υπάρχει διαφυγή. Εδώ είμαστε παγιδευμένοι στο πεδίο του αμερικάνικου μελοδράματος με τη σκιά του Ντάγκλας Σερκ να πέφτει βαριά πάνω στα κομψά έπιπλα των ’50s. Η ψυχική ενέργεια, ιδιαίτερα η γυναικεία, δεν μετουσιώνεται σε πολιτική δράση, αλλά ανακυκλώνεται εγκλωβισμένη μέσα στους τέσσερις τοίχους της οικογενειακής οικίας, διαταράσσοντας συθέμελα τις σχέσεις. Ο έρωτας διαβρώνεται, το όνειρο καταρρέει, η μόνη θέση για το «άλλο», το διαφορετικό δεν βρίσκεται παρά στο ψυχιατρείο, σε μια ειρωνική, εφιαλτικά αδιόρατη αντιστροφή του σταλινικού συστήματος στην αμερικάνικη εκδοχή του. Εξαιρετική ταινία, από τον σκηνοθέτη του American Beauty, βασισμένη στο εξαιρετικό ομότιτλο μυθιστόρημα του Ρίτσαρντ Γέιτς.


****



Δεν υπάρχουν σχόλια: