ART SCHOOL CONFIDENTIAL
Σκηνοθεσία: Τέρι Ζουίγκοφ
Παίζουν: Μαξ Μινγκέλα, Σοφία Μάιλς, Τζον Μάλκοβιτς
ΗΠΑ, 2006. Διάρκεια: 98΄
Υπόθεση: Ο 18χρονος Μαξ περνά στη Σχολή Καλών Τεχνών με όνειρό του να γίνει ο Πικάσο του 21ου αιώνα. Κατά βάθος αυτό που έχει στο μυαλό του είναι να αποκτήσει πλούτη, δόξα, και να πάει με όσο το δυνατόν περισσότερα κορίτσια. Στη Σχολή θα μπλέξει με όλο το συρφετό των στερεοτυπικών κουλτουριάρηδων φοιτητών, αλλά και καθηγητών, ενώ θα γνωρίσει τον έρωτα στο πρόσωπο ενός γυμνού μοντέλου. Παράλληλα όμως, στο πανεπιστημιακό κάμπους παραμονεύει και ένας μανιακός που έχει ήδη ξεκάνει τέσσερις φοιτήτριες…
Το γνωστό είδος της νεανικής κωμωδίας με τον παρθένο πρωτοετή που περνά στο πανεπιστήμιο με όνειρό του να ξεφαντώσει και να πηδηχτεί, παρωδείται σε μια πιο σοφιστικέ και εξειδικευμένη εκδοχή, καθώς το κολέγιο μετατρέπεται σε Σχολή Καλών Τεχνών, κάτι που δίνει την ευκαιρία στο σκηνοθέτη Τέρι Ζούιγκοφ (Ο Άι Βασίλης είναι λέρα) να σατιρίσει με ουκ ολίγη καυστικότητα και οξύνοια την επικρατούσα κατάσταση στην ανώτατη καλλιτεχνική παιδεία. Σε μια τελική και λιγότερο πετυχημένη στροφή, η ταινία μετατρέπεται σε παρωδία των νεανικών ταινιών τρόμου με τον μανιακό δολοφόνο στο κολέγιο. Πρόκειται για μια ταινία έξυπνη, ευχάριστη και ανάλαφρη, που καταφέρνει πίσω από μια χαβαλετζίδικη προσέγγιση να θίξει πολύ σημαντικά ζητήματα, που ταλανίζουν όλους όσους ασχολούνται με τις τέχνες, όπως το αν καλλιτέχνης γεννιέσαι ή γίνεσαι, το αν η καλλιτεχνική δημιουργία είναι δυνατόν να διδάσκεται ή όχι, καθώς και το ερώτημα αν πίσω από ένα σπουδαίο καλλιτέχνημα κρύβεται απαραιτήτως ένας σπουδαίος άνθρωπος. Σε μια από τις πλέον αξιομνημόνευτες σκηνές, ένας πετυχημένος απόφοιτος επιστρέφει στη Σχολή για μια συζήτηση με τους φοιτητές. Ξεχειλίζοντας από αλαζονεία, πετάει κατάμουτρα στα παιδιά ότι δεν πρόκειται να πετύχουν στο καλλιτεχνικό στερέωμα, γιατί αν είχαν ταλέντο θα δημιουργούσαν και δε θα έχαναν το χρόνο τους στη Σχολή, ακούγοντας άλλους αποτυχημένους, δηλαδή τους καθηγητές τους. Όταν ένας φοιτητής του φωνάζει από τα ορεινά έδρανα «γιατί είσαι τόσο μαλάκας», εκείνος, προς γενική έκπληξη, απαντά: «Να μια πραγματικά πολύ καλή ερώτηση. Είμαι μαλάκας, γιατί αυτή είναι η πραγματική ανθρώπινη φύση. Αυτή που μόνο οι πετυχημένοι έχουν την ευχέρεια να αποκαλύπτουν. Αντίθετα, όλοι εσείς, είστε αναγκασμένοι να την κρύβετε, γιατί είστε αποτυχημένοι». Σ’ αυτό το κλίμα κινείται ολόκληρη η ταινία, που σίγουρα θα αγγίξει όσους και όσες διατηρούν οποιαδήποτε σχέση με την τέχνη.
ΒΑΘΜΟΣ: ***
Παίζουν: Μαξ Μινγκέλα, Σοφία Μάιλς, Τζον Μάλκοβιτς
ΗΠΑ, 2006. Διάρκεια: 98΄
Υπόθεση: Ο 18χρονος Μαξ περνά στη Σχολή Καλών Τεχνών με όνειρό του να γίνει ο Πικάσο του 21ου αιώνα. Κατά βάθος αυτό που έχει στο μυαλό του είναι να αποκτήσει πλούτη, δόξα, και να πάει με όσο το δυνατόν περισσότερα κορίτσια. Στη Σχολή θα μπλέξει με όλο το συρφετό των στερεοτυπικών κουλτουριάρηδων φοιτητών, αλλά και καθηγητών, ενώ θα γνωρίσει τον έρωτα στο πρόσωπο ενός γυμνού μοντέλου. Παράλληλα όμως, στο πανεπιστημιακό κάμπους παραμονεύει και ένας μανιακός που έχει ήδη ξεκάνει τέσσερις φοιτήτριες…
Το γνωστό είδος της νεανικής κωμωδίας με τον παρθένο πρωτοετή που περνά στο πανεπιστήμιο με όνειρό του να ξεφαντώσει και να πηδηχτεί, παρωδείται σε μια πιο σοφιστικέ και εξειδικευμένη εκδοχή, καθώς το κολέγιο μετατρέπεται σε Σχολή Καλών Τεχνών, κάτι που δίνει την ευκαιρία στο σκηνοθέτη Τέρι Ζούιγκοφ (Ο Άι Βασίλης είναι λέρα) να σατιρίσει με ουκ ολίγη καυστικότητα και οξύνοια την επικρατούσα κατάσταση στην ανώτατη καλλιτεχνική παιδεία. Σε μια τελική και λιγότερο πετυχημένη στροφή, η ταινία μετατρέπεται σε παρωδία των νεανικών ταινιών τρόμου με τον μανιακό δολοφόνο στο κολέγιο. Πρόκειται για μια ταινία έξυπνη, ευχάριστη και ανάλαφρη, που καταφέρνει πίσω από μια χαβαλετζίδικη προσέγγιση να θίξει πολύ σημαντικά ζητήματα, που ταλανίζουν όλους όσους ασχολούνται με τις τέχνες, όπως το αν καλλιτέχνης γεννιέσαι ή γίνεσαι, το αν η καλλιτεχνική δημιουργία είναι δυνατόν να διδάσκεται ή όχι, καθώς και το ερώτημα αν πίσω από ένα σπουδαίο καλλιτέχνημα κρύβεται απαραιτήτως ένας σπουδαίος άνθρωπος. Σε μια από τις πλέον αξιομνημόνευτες σκηνές, ένας πετυχημένος απόφοιτος επιστρέφει στη Σχολή για μια συζήτηση με τους φοιτητές. Ξεχειλίζοντας από αλαζονεία, πετάει κατάμουτρα στα παιδιά ότι δεν πρόκειται να πετύχουν στο καλλιτεχνικό στερέωμα, γιατί αν είχαν ταλέντο θα δημιουργούσαν και δε θα έχαναν το χρόνο τους στη Σχολή, ακούγοντας άλλους αποτυχημένους, δηλαδή τους καθηγητές τους. Όταν ένας φοιτητής του φωνάζει από τα ορεινά έδρανα «γιατί είσαι τόσο μαλάκας», εκείνος, προς γενική έκπληξη, απαντά: «Να μια πραγματικά πολύ καλή ερώτηση. Είμαι μαλάκας, γιατί αυτή είναι η πραγματική ανθρώπινη φύση. Αυτή που μόνο οι πετυχημένοι έχουν την ευχέρεια να αποκαλύπτουν. Αντίθετα, όλοι εσείς, είστε αναγκασμένοι να την κρύβετε, γιατί είστε αποτυχημένοι». Σ’ αυτό το κλίμα κινείται ολόκληρη η ταινία, που σίγουρα θα αγγίξει όσους και όσες διατηρούν οποιαδήποτε σχέση με την τέχνη.
ΒΑΘΜΟΣ: ***
(δημοσιεύτηκε στον εξώστη, τεύχος 759)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου