27.3.08

Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ


THE BATTLE OF SHAKER HEIGHTS


Σκηνοθεσία: Efram Potelle & Kyle Rankin
Παίζουν: Shia LaBeouf, Elden Henson, Amy Smart
ΗΠΑ, 2003. Διάρκεια: 78΄


Υπόθεση: Δεκαεπτάχρονος τελειόφοιτος Λυκείου, που δουλεύει επίσης και σε σούπερ-μάρκετ, έχει τρέλα με τις αναπαραστάσεις ιστορικών μαχών. Συμμετέχοντας σε μια τέτοια, θα γίνει φίλος με έναν συνομήλικό του από εξαιρετικά ευκατάστατη οικογένεια και θα ερωτευτεί την αδελφή του, η οποία όμως είναι κάποια χρόνια μεγαλύτερή του και ήδη αρραβωνιασμένη.


Με μία ματιά: Πολύ οικείες οι καταστάσεις στην ταινία αυτή, και εξίσου οικείος και ο τρόπος της αφήγησης και της κινηματογράφησης. Η ταινία βλέπεται παρόλ’ αυτά με ενδιαφέρον, γιατί καταφέρνει αυτό που είναι συνήθως το ζητούμενο σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Να αποδώσει με ειλικρίνεια και πιστότητα λίγη από τη σύγχυση της ταυτότητας, τον ίλιγγο του μέλλοντος και την ερωτική λαχτάρα που χαρακτηρίζουν την εφηβεία.


Το μεγαλύτερο ατού της ταινίας είναι ο πρωταγωνιστής της και ο χαρακτήρας που αυτός ενσαρκώνει. Ένας νέος έξυπνος και ευαίσθητος, με μια ιδιαίτερη φυσιογνωμία, που πίσω από τη φυσική του ευφράδεια και την τελείως προσωπική αίσθηση του χιούμορ που διαθέτει, κρύβει την αγωνιώδη προσπάθειά του να ανακαλύψει τον αληθινό του εαυτό, ποιος είναι και τι πραγματικά θέλει σ’ αυτή τη ζωή. Προερχόμενος από μια έντονα δυσλειτουργική αστική κοινωνία, με έναν πατέρα που προσπαθεί να ξεπεράσει την παλιά εξάρτησή του από ναρκωτικές ουσίες και μια μητέρα που αγωνίζεται να επιβιώσει στο καλλιτεχνικό κύκλωμα, βιώνει την έλλειψη πατρικού προτύπου και μητρικής στοργής, ελλείψεις που επιχειρεί να συγκαλύψει πίσω από ένα «σοφιστικέ» προφίλ που επιδέξια οικοδομεί, κρύβοντας όμως έτσι τον πραγματικό του εαυτό. Οι εμπειρίες φίλιας και έρωτα, αλλά και οι συγκρούσεις και οι έχθρες που θα δημιουργήσει, θα σταθούν πολύτιμα μαθήματα στην πορεία του προς την ωρίμανση.


Αξίζει να προσέξετε τον τρόπο που οι δημιουργοί της ταινίας επιλέγουν να αναπαραστήσουν το αστικό περιβάλλον στο οποίο εξελίσσεται η ταινία, ένα περιβάλλον πραγματικά αψεγάδιαστο, γεμάτο ηλιόλουστα πάρκα και άνετες μονοκατοικίες με κήπο, φαρδείς δρόμους και λειτουργικά δημόσια κτήρια. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πατέρας του ήρωα νοσηλεύεται σε ένα νοσοκομείο πραγματικό αρχιτεκτονικό κομψοτέχνημα, και μάλιστα σε μονόκλινο δωμάτιο! Μέσα σ’ αυτό το άσπιλο κι αμόλυντο περιβάλλον μοιάζει κάπως αφύσικη η εισχώρηση ατελειών, είτε με τη μορφή της εξάρτησης από τα ναρκωτικά, είτε με τη μορφή ανεπαρκών καθηγητών, ή μοχθηρών συμμαθητών. Προφανώς δεν πρόκειται παρά για άλλη μια απόπειρα αναστήλωσης του ετοιμόρροπου “American Dream”, και ως προς αυτό μπορούμε να την παραλληλίσουμε με το Juno, που παρακολουθήσαμε πρόσφατα στις αίθουσες. Και εκεί υπήρχαν προβλήματα, όπως για παράδειγμα ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, όλα όμως τελικά επιλύθηκαν και εκεί, όπως κι εδώ, με καλοσύνη κι αισιοδοξία. Φαίνεται λοιπόν πως το κληροδότημα του Φρανκ Κάπρα προς το αμερικάνικο σινεμά δεν εξαντλήθηκε ακόμα.


**

Δεν υπάρχουν σχόλια: