ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΑΔΡΕΝΑΛΙΝΗ

LORDS OF DOGTOWN

Σκηνοθεσία: Κάθριν Χάρντγουικ
Παίζουν: Εμίλ Χιρς, Βίκτορ Ράζουκ, Τζον Ρόμπινσον, Χιθ Λέτζερ
ΗΠΑ, 2005. Διάρκεια: 105΄

Όσοι ξέρουν από skateboard πιθανόν να γνωρίζουν ότι όλοι αυτή η νεανική street culture ξεκίνησε στα μέσα των ’70s από τα παραλιακά προάστια του Λος Άντζελες. Μέχρι τότε το σκέιτμπορντ ήταν ένα μάλλον βαρετό και φλώρικο παιχνίδι, στην ίδια κατηγορία με το γκολφ, το μπάντμινγκτον και το κρίκετ. Η μεταμόρφωσή του σε συναρπαστικό και ολοζώντανο extreme sport συντελέστηκε όταν έπεσε στα χέρια, ή μάλλον στα πόδια, των street gangs των παραλιακών φτωχογειτονιών του L.A., που ασχολούνταν μέχρι τότε κυρίως με το surfing. Την ιστορία αυτών των παιδιών που έφεραν την επανάσταση στο σκέιτμπορντ διηγείται η ταινία της Κάθριν Χάρντγουικ. Πρόκειται για μια ταινία που πάλλεται από το ρυθμό της κουλτούρας των δρόμων, γεμάτη με την αδρεναλίνη των πρώτων, ηρωικών skaters και τα σκιρτήματα της εφηβικής τους καρδιάς. Όπως και στην πρώτη της ταινία, το «Δεκατρία» (Thirteen) η Χάρντγουικ υιοθετεί ένα ντοκιμαντερίστικο στιλ, με πλάνα από τις εντυπωσιακές φιγούρες των skaters που πραγματικά σε βάζουν μέσα στη δράση, γρήγορο μοντάζ και επεισοδιακή δομή, που μοιάζει πολύ περισσότερο με τον αποσπασματικό χαρακτήρα της πραγματικής ζωής, σε σχέση με την κλασσική δραματουργία. Στα μείον της ταινίας συγκαταλέγονται κάποια προβλήματα στην ανάπτυξη των χαρακτήρων, κι αυτά όμως υποσκελίζονται από τις εντυπωσιακά νατουραλιστικές ερμηνείες των τριών νεαρών πρωταγωνιστών, οι οποίοι ενσαρκώνουν πειστικότατα τους τρεις θρύλους της φτωχογειτονιάς της Dogtown, τον Τόνι Άλβα, τον Τζέι Άνταμς και τον Στέισι Περάλτα, ο οποίος μάλιστα έχει γράψει και το σενάριο. Στα extras του dvd μπορεί κανείς ακόμη να βρει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον making of, με σκηνές από τα εξαιρετικά κοπιώδη γυρίσματα της δράσης. Οι τρεις νεαροί ηθοποιοί μαθήτευσαν δίπλα στους πραγματικούς skaters που ενσαρκώνουν, προπονήθηκαν στην τέχνη τους και έμαθαν πολύ καλό σκέιτμπορντ. Χρησιμοποιήθηκαν βέβαια και επαγγελματίες stunts, σημειώθηκαν μάλιστα και τραυματισμοί, τους οποίους μπορείτε να δείτε. Υπάρχει και commentary της σκηνοθέτιδας, καθώς και κομμένες σκηνές. Συνολικά μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα δουλειά. Σημειώνεται ότι της ταινίας αυτής προηγήθηκε το 2001 ένα ντοκιμαντέρ με το ίδιο ακριβώς θέμα, που γύρισε μόνος τους ο Περάλτα, με τίτλο Dogtown and the Z-Boys. Οι φανς του είδους αξίζει τον κόπο να ψάξουν να το βρουν.

ΒΑΘΜΟΣ: ****

(δημοσιεύτηκε στον εξώστη, τεύχος 718)