COLOUR ME KUBRICK
Σκηνοθεσία: Μπράιαν Κουκ
Παίζουν: Τζον Μάλκοβιτς, Ρίτσαρντ Γκραντ, Τζιμ Ντέιβιντσον
Βρετανία, 2005. Διάρκεια: 86΄
Στην αρχή των ’90s ένας επιτήδειος απατεώνας αναστάτωνε το κοσμικό Λονδίνο ισχυριζόμενος ότι ήταν ο Στάνλεϊ Κούμπρικ. Ο Άλαν Κόνγουεϊ διείσδυσε στις κρεβατοκάμαρες ουκ ολίγον φερέλπιδων σταρ της μεγάλης οθόνης και φόρτωσε μέχρι τελικού ορίου τις πιστωτικές κάρτες άλλων τόσων επίδοξων παραγωγών, πριν εν τέλει συλληφθεί από την Μητροπολιτική Αστυνομία.
Την ιστορία του Άλαν Κόνγουεϊ διηγούνται, χωρίς βέβαια να δεσμεύονται ιδιαίτερα από τα πραγματικά γεγονότα, οι πλέον ειδήμονες: Ο σεναριογράφος Άντονι Φρίγουιν, παλιό μέλος της ερευνητικής ομάδας του Κούμπρικ, ο οποίος είχε πραγματοποιήσει και την αρχική έρευνα για τον πραγματικό Άλαν Κόνγουεϊ για λογαριασμό του Στάνλεϊ Κούμπρικ και ο σκηνοθέτης Μπράιαν Κουκ, βοηθός και δεξί χέρι του Κούμπρικ σε ταινίες όπως Η λάμψη και τα Μάτια ερμητικά κλειστά. Το αποτέλεσμα είναι μια πανέξυπνη και διασκεδαστικότατη «μικρή» ταινία, που δεν φιλοδοξεί να στείλει κανένα βαρύγδουπο μήνυμα στην ανθρωπότητα, ούτε να μείνει στην παγκόσμια κινηματογραφική ιστορία, καταφέρνει όμως να μας προσφέρει 86 λεπτά ερεθιστικής για το μυαλό ψυχαγωγίας.
Μέγιστη συμβολή στο αποτέλεσμα έχει ο Τζον Μάλκοβιτς, στην απολαυστικότερη ίσως ερμηνεία της πολυκύμαντης καριέρας του, γεμάτη από τα χαρακτηριστικά του παιχνιδίσματα των χειλιών, ευρηματικά σκέρτσα και χειρονομίες, κατά βούληση αλλαγές προφοράς και μια γκαρνταρόμπα που σπάει κόκαλα. Ύστερα είναι η ευρηματική, ανεκδοτολογικού χαρακτήρα αφήγηση, που διασπά την κυρίως δράση για να παρεμβάλλει διάφορες αντιδράσεις των εξαπατημένων, αστυνομικές και δημοσιογραφικές έρευνες και εξομολογήσεις, σε ένα σύνολο με έντονα κωμικές επιδράσεις. Σαρωτική είναι τέλος και η καυστική, πέρα από κάθε όριο πολιτικής ορθότητας, σάτιρα του κιτς, επιφανειακού και ματαιόδοξου κόσμου των γκέι. Σαν τελικό μπόνους της ταινίας προστίθενται οι αναφορές στο έργο του Κούμπρικ, μουσικές και όχι μόνο. Δείτε το σαν παιχνίδι – όποιος βρει τις περισσότερες κερδίζει. Μια μικρή απόλαυση…
ΒΑΘΜΟΣ: ***
(δημοσιεύτηκε στον εξώστη, τεύχος 750)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου