THE TAO OF STEVE
Σκηνοθεσία: Τζένιφερ Γκούντμαν
Παίζουν: Ντόναλ Λογκ, Γκριρ Γκούντμαν, Άγιελετ Κάζνελσον
ΗΠΑ, 2000. Διάρκεια: 87΄
Υπόθεση: Ο Ντεξ, ένας αραχτός τριαντάρης με μια τεράστια μπυροκοιλιά, που αρέσκεται να καπνίζει χόρτο και να εκτοξεύει ατάκες διανθισμένες με απωανατολίτικες φιλοσοφίες, διαθέτει ένα ανεξήγητο χάρισμα με τις γυναίκες. Χάρισμα που προσπαθεί να μεταδώσει και στους κολλητούς του, συμπυκνώνοντάς το στο «Ταό του Στιβ»…Ώσπου μια μέρα ο Ντεξ θα βρει το δάσκαλό του στο πρόσωπο της Σιντ…
Απ’ αυτή τη στήλη σας έχουμε παρουσιάσει ταινίες για ομοφυλόφιλους, σχιζοφρενείς, γυναίκες, ε, ας ασχοληθούμε και λίγο μ’ αυτό το παραμελημένο πλάσμα, το υποτιθέμενα ισχυρό, που βιώνει σιωπηρά εδώ και καμιά δεκαριά χρόνια την κρίση του. Αναφερόμαστε στον άνδρα, που από τότε που «σήκωσαν κεφάλι» οι γυναίκες, τρέχει πανικόβλητος στα γυμναστήρια και τα ινστιτούτα καλλονής, έρμαιο της μόδας και των διαφόρων trends, προσπαθώντας να ανταποκριθεί στις ολοένα και υψηλότερες απαιτήσεις των γυναικών (ή έτσι του έχουνε πει) και να καταφέρει αυτόν τον… άθλο που η φύση του (και τα ανδρικά περιοδικά…) του επιβάλλουν: να πηδηχτεί.
Εδώ έχουμε μια ταινία, που απευθύνεται στο νεανικό ανδρικό κοινό και θέτει το δάχτυλο επί τον τύπον των ήλων: Για να τα καταφέρεις με τις γυναίκες, σου λέει, δεν χρειάζεται ούτε την εμφάνισή σου να προσέχεις, ούτε να είσαι σφιγμένος κι ατσαλάκωτος και να προσπαθείς να εφαρμόζεις κόλπα ζόρικα. Απλά χαλάρωσε, μίλα απλά, και απαρνήσου το ρόλο του κυνηγού. Απαρνήσου, με άλλα λόγια, το ανδρικό πρότυπο που σου έχουν επιβάλλει. Πρόκειται, λοιπόν, για μια ταινία, που ψυχανεμίζεται τα μηνύματα των καιρών, υμνεί τους cool slackers, που δεν έχουν τσιμπήσει το δόλωμα της ανταγωνιστικότητας και του καριερισμού, παίζει με τη μιντιοκρατούμενη κουλτούρα τους (όλη η αντροπαρέα διαρκώς ασχολείται με τα σίριαλ των παιδικών της χρόνων) και επιχειρεί να δώσει κάποιες πρακτικές «οδηγίες προς ναυτιλλομένους». Στιλιστικά η ταινία ομοιάζει με το περιεχόμενό της. Είναι χαλαρή, με δομή επεισοδιακή, και τιγκαρισμένη στις έξυπνες ή εξυπνακίστικες (εξαρτάται από την οπτική γωνία του καθενός) ατάκες. Ταιριάζει υπέροχα με νυχτερινές μπυροκατανύξεις και καταλύει γόνιμες συζητήσεις περί φλερτ. Δείτε την και πείτε μας τη γνώμη σας στο blog της στήλης.
ΒΑΘΜΟΣ: ***
(δημοσιεύτηκε στον εξώστη, τεύχος 745)
Σκηνοθεσία: Τζένιφερ Γκούντμαν
Παίζουν: Ντόναλ Λογκ, Γκριρ Γκούντμαν, Άγιελετ Κάζνελσον
ΗΠΑ, 2000. Διάρκεια: 87΄
Υπόθεση: Ο Ντεξ, ένας αραχτός τριαντάρης με μια τεράστια μπυροκοιλιά, που αρέσκεται να καπνίζει χόρτο και να εκτοξεύει ατάκες διανθισμένες με απωανατολίτικες φιλοσοφίες, διαθέτει ένα ανεξήγητο χάρισμα με τις γυναίκες. Χάρισμα που προσπαθεί να μεταδώσει και στους κολλητούς του, συμπυκνώνοντάς το στο «Ταό του Στιβ»…Ώσπου μια μέρα ο Ντεξ θα βρει το δάσκαλό του στο πρόσωπο της Σιντ…
Απ’ αυτή τη στήλη σας έχουμε παρουσιάσει ταινίες για ομοφυλόφιλους, σχιζοφρενείς, γυναίκες, ε, ας ασχοληθούμε και λίγο μ’ αυτό το παραμελημένο πλάσμα, το υποτιθέμενα ισχυρό, που βιώνει σιωπηρά εδώ και καμιά δεκαριά χρόνια την κρίση του. Αναφερόμαστε στον άνδρα, που από τότε που «σήκωσαν κεφάλι» οι γυναίκες, τρέχει πανικόβλητος στα γυμναστήρια και τα ινστιτούτα καλλονής, έρμαιο της μόδας και των διαφόρων trends, προσπαθώντας να ανταποκριθεί στις ολοένα και υψηλότερες απαιτήσεις των γυναικών (ή έτσι του έχουνε πει) και να καταφέρει αυτόν τον… άθλο που η φύση του (και τα ανδρικά περιοδικά…) του επιβάλλουν: να πηδηχτεί.
Εδώ έχουμε μια ταινία, που απευθύνεται στο νεανικό ανδρικό κοινό και θέτει το δάχτυλο επί τον τύπον των ήλων: Για να τα καταφέρεις με τις γυναίκες, σου λέει, δεν χρειάζεται ούτε την εμφάνισή σου να προσέχεις, ούτε να είσαι σφιγμένος κι ατσαλάκωτος και να προσπαθείς να εφαρμόζεις κόλπα ζόρικα. Απλά χαλάρωσε, μίλα απλά, και απαρνήσου το ρόλο του κυνηγού. Απαρνήσου, με άλλα λόγια, το ανδρικό πρότυπο που σου έχουν επιβάλλει. Πρόκειται, λοιπόν, για μια ταινία, που ψυχανεμίζεται τα μηνύματα των καιρών, υμνεί τους cool slackers, που δεν έχουν τσιμπήσει το δόλωμα της ανταγωνιστικότητας και του καριερισμού, παίζει με τη μιντιοκρατούμενη κουλτούρα τους (όλη η αντροπαρέα διαρκώς ασχολείται με τα σίριαλ των παιδικών της χρόνων) και επιχειρεί να δώσει κάποιες πρακτικές «οδηγίες προς ναυτιλλομένους». Στιλιστικά η ταινία ομοιάζει με το περιεχόμενό της. Είναι χαλαρή, με δομή επεισοδιακή, και τιγκαρισμένη στις έξυπνες ή εξυπνακίστικες (εξαρτάται από την οπτική γωνία του καθενός) ατάκες. Ταιριάζει υπέροχα με νυχτερινές μπυροκατανύξεις και καταλύει γόνιμες συζητήσεις περί φλερτ. Δείτε την και πείτε μας τη γνώμη σας στο blog της στήλης.
ΒΑΘΜΟΣ: ***
(δημοσιεύτηκε στον εξώστη, τεύχος 745)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου