Σκηνοθεσία: Βόλφγκανγκ Πίτερσεν
Παίζουν: Κερτ Ράσελ, Τζος Λούκας, Ρϊτσαρντ Ντρέιφους, Έμι Ρόσαμ
Ο κινηματογράφος από τη φύση του προσφέρεται περισσότερο για οπτικές, παρά για νοητικές περιπέτειες, κι αυτό είναι κάτι που στο Χόλιγουντ το ξέρουν καλά. Δύσκολα λοιπόν τους αντιστέκεται κανείς όταν επιχειρούν να φτιάξουν μια θεαματική ταινία καταστροφής που δεν παριστάνει πως προσφέρει τίποτα περισσότερο απ’ αυτό που υπόσχεται: Εκατό λεπτά ξένοιαστης περιπέτειας, όπου ξεχνιόμαστε παρακολουθώντας μια ομάδα ναυαγών να προσπαθούν να βγουν από ένα τεράστιο κρουαζιερόπλοιο που έχει χτυπηθεί από ένα ακόμα πιο τεράστιο κύμα. Παρότι οι χαρακτήρες δεν είναι ιδιαίτερα δουλεμένοι και μοιάζουν περισσότερο με στερεότυπα, και παρά την έλλειψη σεναριακών ανατροπών (το μόνο που ανατρέπεται είναι το καράβι, που στο τέλος φέρνει μάλιστα ολόκληρη τούμπα, προς τέρψη του φιλοθεάμονος κοινού), η ώρα περνάει ευχάριστα, χωρίς να την αντιλαμβανόμαστε, όσο η ομάδα των ναυαγών εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τη μια δυσκολία μετά την άλλη στην προσπάθειά της να απεγκλωβιστεί και να βγει στην επιφάνεια της θάλασσας. Πυρκαγιές, εκρήξεις, διαρροές νερού υπό πίεση, προπέλες που πρέπει να σταματήσουν, όλα τα νικούν οι ατρόμητοι ήρωές μας, για να μας οδηγήσουν στο λυτρωτικό happy end, έστω και με κάποιες ανθρώπινες απώλειες. Ποιός νοιάζεται όμως γι’ αυτές; Η ουσία της ταινίας είναι «άρτος και θεάματα»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου