PARAISO
Σκηνοθεσία: Αλίνα Τεοντορέσκου
Πρωταγωνιστούν: Τα μέλη του συγκροτήματος Madera Limpia
Γερμανία/Κούβα, 2003. Διάρκεια: 92΄
Να που τελικά μπορεί κανείς να ανακαλύψει πραγματικά διαμάντια στα ράφια των βίντεο-κλαμπ. Το Paraiso ("Παράδεισος") είναι μια πραγματική ταινία-δυναμίτης, που κινείται επιδέξια, περίτεχνα θα λέγαμε, μεταξύ μυθοπλασίας και ντοκιμανέρ, προκειμένου να προχωρήσει μεθοδικά, πλάνο το πλάνο, σκηνή τη σκηνή, σε μια αποκάλυψη σχεδόν μεταφυσικού μεγέθους. Μπροστά στα ενδεή μάτια του δυτικοτραφούς θεατή ξετυλίγεται ένας ολοκληρωμένος τρόπος ζωής. Ένας τρόπος να βλέπεις τον κόσμο και τα πράγματα, να βιώνεις τις καταστάσεις, να λύνεις τα προβλήματα. Όχι, δεν πρόκειται για μια συνταγή ατομική, που μπορεί να εφαρμοστεί μεμονωμένα. Μιλάμε για μια ολόκληρη κουλτούρα, έναν πολιτισμό μιας ολόκληρης κοινωνίας, που ζει την καθημερινότητα μέσα από το χορό και το τραγούδι, μέσα από τη διαρκή αναζήτηση της επικοινωνίας και του έρωτα, μέσα από μια ιδιαίτερη διασύνδεση με την κάθε στιγμή, με το βίωμα του ενεστώτα χρόνου και το ξόρκισμα του μέλλοντος. Και δεν πρέπει να μας παραξενεύει ότι ένα ζευγάρι ρουμάνων μεταναστών με γερμανική παιδεία, η σκηνοθέτιδα, μοντέζ και καθηγήτρια της Ακαδημίας Κινηματογράφου και Τηλεόρασης του Μονάχου Αλίνα Τεοντορέσκου και ο παραγωγός και διευθυντής φωτογραφίας Σορίν Ντραγκόι, ανέλαβε με τέτοια επιτυχία αυτό το έργο. Γιατί απαιτείται μπόλικος καρτεσιανός διαχωρισμός πνεύματος, ψυχής και σώματος, μαζί με γερές δόσεις βιομηχανοποίησης και νεοτερικού εκσυγχρονισμού για να εκτιμήσεις και να αναδείξεις με τέτοια υπόγεια φλόγα αυτή την μαγική τέχνη του ζειν.
Φαινομενικά, η ταινία ασχολείται με ένα μουσικό συγκρότημα του Γκουαντάναμο, του φτωχού κι απομακρυσμένου από τον κοσμοπολιτισμό της Αβάνας ανατολικότερου άκρου της Κούβας, γνωστού βεβαίως και για άλλους, άκρως δυσάρεστους λόγους. Το συγκρότημα λέγεται Madera Limpia ("Γνήσιο Ξύλο") κι αποτελείται από εφτά άρρενες, νεαρούς στην πλειοψηφία τους μουσικούς. Το ιδίωμά του εκκινεί από την μουσική Changui, παραδοσιακή λαϊκή μουσική σε αφρο-κουβανέζικους ρυθμούς από την εποχή της σκλαβιάς, και ενσωματώνει στοιχεία ραπ και χιπ-χοπ. Η έμφαση βρίσκεται στα χειροποίητα κρουστά όργανα, όπως το Μπόνγκο, το Καζόν και το Μπατά. Με αφορμή λοιπόν τη ζωή και το έργο των μελών του συγκροτήματος, η ταινία μας μυεί στη μαγεία του κουβανέζικου τρόπου ζωής. Είναι εύκολο να χαρακτηρίσει κανείς το Paraiso μουσικό ντοκιμαντέρ, είναι όμως πολλά περισσότερα. Απλά δείτε τo!
ΒΑΘΜΟΣ: *****
(δημοσιεύτηκε στον εξώστη, τεύχος 720)
